Jouw introductie, ook wel theoretisch kader genoemd, hoort eruit te zien als een omgekeerde piramide. Je begint heel breed en werkt langzaam toe naar jouw eigen onderzoek en onderzoeksvraag. Bij een goede introductie weet de lezer al wat jij hebt onderzocht, voordat je de onderzoeksvraag formuleert. De omgekeerde piramide vormt een stappenpatroon dat we hieronder uiteen zetten.
Jij weet als geen ander waar je onderzoek over gaat, maar dat hoeft voor de lezer niet zo te zijn. introduceer dus eerst je vakgebied. Geef een algemene achtergrond van de theorie en haal eerdere onderzoeken aan die iets te maken hadden met deelonderwerpen van je eigen onderzoek. In de eerste stap ben je nog niet zo specifiek, houd het vooral breed.
Nu ga je het onderwerp uitlichten waar jij je onderzoek over hebt gedaan. Hierbij werk je nog steeds omgekeerd piramidaal: van algemeen naar specifiek. Je bent nu al binnen een niche gekomen en beschrijft onderzoeken die over het specifieke onderwerp van jouw scriptie gaan. Stap 2 is de belangrijkste van je inleiding. Immers, van hieruit moet de lezer zelf kunnen begrijpen welk hiaat in de literatuur jouw onderzoek vervult.
Het laatste onderdeel van de introductie gaat over je eigen onderzoek. In de eerste twee stappen is duidelijk geworden welk onderwerp jouw scriptie behandelt, wat er op dat gebied al is onderzocht en wat er nog ontbreekt. Nu is het aan jou de beurt om te vertellen welk probleem je met jouw onderzoek wilt oplossen. Je sluit de introductie vervolgens af met je onderzoeksvragen en hypothesen.
Als iemand jouw introductie heeft gelezen, moet diegene een perfect antwoord kunnen geven op de vraag: ‘waarom heeft de onderzoeker dit onderzoek uitgevoerd?’ De inleiding werkt namelijk toe naar deze vraag. Test je introductie dus altijd, voordat je iets publiceert. Weet de lezer geen antwoord te geven op de hierboven staande vraag, dan gaat er iets mis in je inleiding.